De brievenbus als grote gelijkmaker

Papier is dood. Of toch stervende. Het is ouderwets, je moet er bomen voor kappen en wat je wil zeggen is al achterhaald nog voor het gedrukt is. En toch zijn er van die hardnekkige uitgaven die maar niet willen verdwijnen.

Boeken. Heb je iemand een e-book cadeau gedaan voor Nieuwjaar? Ik durf wedden van niet.

En magazines. Bepaalde magazines, toch. Er zijn er die het moeilijk hebben, andere zijn verdwenen. Heeft meer met de haperende financiering (reclame en losse verkoop) dan met het materiaal te maken.

Eén Sportpaleis en twee Lotto Arena's. De moeite, nee?

Maar sommige tijdschriften zijn bij lange niet terminaal. Neem gemeentemagazines. Bijna elke Vlaamse gemeente verspreidt zo’n blad. Waarom ze dat doen, ze hebben toch hun website?

• Omdat het magazine de democratische informatieopdracht van een gemeente vervult. Het is de beste (enige?) manier om bij elk gezin binnen te komen. Iedereen krijgt het in de bus, ook als je zo’n antireclamesticker hebt. De postbode is verplicht gemeentedrukwerk te bedelen. Je brievenbus als de Grote Gelijkmaker.
• Het is lowtech. Notech. Vandaag heb je mensen die bakken geld verdienen met gebakken lucht zoals een cursus ‘prompts voor ChatGPT’, terwijl anderen nog hulp nodig hebben bij hun groottoetsgsm. Technologie heeft veel troeven, maar vergroot ook de afstand tussen wie ermee speelt en wie ermee spartelt.  
• Een papieren magazine kun je delen, je schermpje is van jou. Als het gemeentemagazine in huis rondslingert lezen gezinsleden mee.

Uit onderzoek blijkt dat 8 op 10 Vlamingen het infoblad van hun gemeente minstens doorbladeren. Als je stad 40.000 inwoners telt, zijn dat 32.000 lezers. Eén Sportpaleis en twee Lotto Arena’s. De moeite, nee?

Aandachtspunten? Die zijn er ook:

2024 is een verkiezingsjaar. Gemeentelijk, gewestelijk, federaal en Europees. Elke communicator voelt al de hete adem van de politiek in de nek. Het wordt lastig om een evenwicht te vinden tussen de baas tevreden houden en je geloofwaardigheid bewaken. 

Sommige gemeenten maken hun magazine zelf, andere besteden het deels of volledig uit. Er zijn grote verschillen, maar over het algemeen kan de kwaliteit nog een pak beter. Een professional inschakelen, al is het maar om sjablonen te ontwerpen die je zelf invult, geeft een stevige duw.

Anderstaligen en laaggeletterden zijn notoir moeilijk te bereiken voor besturen. Weg met ambtenarees dus in je gemeentemagazine – daar doe je elke lezer een plezier mee.

En de bomen? Papier is zeven keer recycleerbaar. Gooi dat eens in de vergelijking met alle servers, toestellen en technologieën die onze digitale communicatie draaiende houden. Ik beweer niet dat papier duurzamer is, maar het zou erom kunnen spannen.

In elk geval: bloemen noch kransen, je gemeentemagazine wordt ook dit jaar niet ten grave gedragen.

Pieter-Jan Breyne – www.taalridder.be

Disclaimer: de auteur leest niet alleen het magazine van z’n eigen stad van A(ctiviteitenkalender) tot Z(wembadvernieuwing), hij schrijft er ook af en toe een stukje voor.